Marginalizacja społeczna
Stan lub proces, w którym jednostki lub grupy społeczne nie biorą udziału w dziedzinach życia, w których można uzasadnione oczekiwać ich aktywnego uczestnictwa, jest nazywany „marginalizacją”. Te dziedziny życia mogą obejmować rynek pracy, rynek konsumpcji, instytucje wymiaru sprawiedliwości oraz system edukacji. Marginalizacja może wynikać z różnych przyczyn, takich jak bieda, niska wykształcenie, bezrobocie lub niepełnosprawność. Osoby i grupy znajdujące się na marginesie społeczeństwa, na przykład osoby bezdomne lub bezrobotne, żyją poza głównym nurtem w tych obszarach życia społeczeństwa i mogą być postrzegane przez społeczeństwo jako przeszkody lub osoby wykluczone.

Międzykulturowość

Interakcje między różnymi kulturami, które umożliwiają budowanie relacji i wzajemne zrozumienie, stanowią istotę koncepcji międzykulturowości. W międzykulturowym kontekście istotnymi elementami są komunikacja, dialog i zrozumienie. Komunikacja międzykulturowa oraz edukacja międzykulturowa są narzędziami, które służą poprawie wzajemnego zrozumienia między jednostkami o różnych kulturowych doświadczeniach. Poprzez te narzędzia odbywa się wymiana wiedzy, idei, myśli, pojęć i emocji między przedstawicielami różnych kultur.

Migracje są procesem przemieszczania się między krajami, przy czym mogą mieć różny charakter, takie jak krótkotrwałe lub długotrwałe, okresowe lub stałe. Migracje mogą być wynikiem wyboru lub przymusu, jak w przypadku uchodźców. Istnieje różne cele migracji, takie jak praca, nauka, łączenie się z rodziną lub inne. Osoby migrujące przyjeżdżają do nowego kraju z różnymi celami, które niekoniecznie są turystyczne. Osoby te, które migrują, są nazywane migrantami lub osobami z doświadczeniem migracji. Często napotykają na trudności związane z kwestiami administracyjnymi, barierami językowymi, nieznajomością funkcjonowania instytucji oraz codziennego życia oraz brakiem kontaktów społecznych.

Proces adaptacji migrantów i migrantek zależy zarówno od nich samych (np. od ich przekonania, że chcą żyć w nowym kraju i integrować się z miejscowym społeczeństwem) jak i od społeczności przyjmującej (czy jest otwarta na przyjęcie migrantów, traktuje ich jako równoprawnych członków społeczeństwa i jest gotowa minimalizować trudności). Najbardziej korzystną strategią adaptacji jest integracja, która polega na wspólnej budowie mostów między różnymi kulturami i tworzeniu społeczeństw opartych na zrozumieniu i współpracy.

Migranci powrotni i migrantki powrotne to jednostki, które wróciły do swojego kraju po długotrwałym pobycie za granicą. W przypadku „powrotu” z dziećmi, te ostatnie będą miały polskie obywatelstwo, jednakże mogą nie posiadać umiejętności języka polskiego oraz mogą napotykać trudności z adaptacją (patrz też: osoby z doświadczeniem migracji).
Mikronierówności
Mówienie lub wyrażanie uprzedzeń w sposób subtelny i niejednoznaczny, zarówno werbalnie, jak i niewerbalnie, może prowadzić do wykluczenia lub dyskryminacji. To zjawisko wynika z efektu kumulacji mikronierówności, gdzie każda z tych małych nierówności nie wydaje się być negatywna lub nie wpływa na funkcjonowanie jednostki w grupie lub organizacji, ale gdy się skumuluje, może prowadzić do istotnych konsekwencji w postaci wykluczenia lub dyskryminacji.

Mniejszości narodowe i etniczne
zbiorowości historycznie (tzn. co najmniej od 100 lat) kultywują tradycje narodowe, etniczne i religijne.

Mobbing

Mobbing to rodzaj przemocy psychicznej lub emocjonalnej, który występuje w miejscu pracy lub w innych środowiskach społecznych, gdzie jedna osoba lub grupa osób systematycznie i celowo naraża inną osobę na negatywne działania, takie jak szykany, zastraszanie, wyśmiewanie, upokarzanie lub inne działania mające na celu zaszkodzenie ofierze. Mobbing jest długotrwały i ma na celu osłabienie psychiczne i emocjonalne ofiary.

Charakterystyczną cechą mobbingu jest systematyczność i powtarzalność działań, które prowadzą do cierpienia i stresu u ofiary. Mobbing może prowadzić do wielu negatywnych skutków, zarówno dla zdrowia psychicznego i fizycznego osoby dotkniętej mobbingiem, jak i dla efektywności pracy oraz atmosfery w miejscu pracy. Pracownicy doświadczający mobbingu często odczuwają izolację społeczną i stres, co może prowadzić do problemów zdrowotnych i spadku wydajności zawodowej.

Wiele krajów wprowadziło przepisy prawne i regulacje mające na celu zwalczanie mobbingu w miejscu pracy i zapewnienie ochrony pracownikom przed tym rodzajem przemocy. Organizacje i pracodawcy również podejmują działania w celu zapobiegania mobbingowi i tworzenia bezpiecznych i wsparciwych miejsc pracy.

Molestowanie
pojęcie zdefiniowane jako nieakceptowane zachowanie, którego celem lub skutkiem jest naruszenie godności pracownika
i stworzenie wokół niego zastraszającej, wrogiej lub uwłaczającej atmosfery.

Molestowanie seksualne
obejmuje wszelkie niepożądane zachowania werbalne, niewerbalne lub fizyczne o charakterze seksualnym, których celem lub skutkiem jest naruszenie godności osoby, szczególnie poprzez tworzenie atmosfery zastraszenia, wrogości, upokorzenia, poniżenia lub obrazy. To kontinuum niechcianych i niepożądanych zachowań, które mogą obejmować niepożądany fizyczny kontakt, jak również komentarze, dowcipy lub gesty o charakterze seksualnym, ocenę wyglądu, obraźliwe wypowiedzi dotyczące orientacji seksualnej, pokazywanie i udostępnianie treści o charakterze seksualnym, w tym pornografii, bez zgody zaangażowanych osób, zmuszanie do czynności seksualnych oraz wykorzystywanie technologii informatycznych do rozpowszechniania niepożądanych komentarzy, filmów, zdjęć, dowcipów o charakterze seksualnym czy rozpowszechniania plotek o życiu intymnym i innych podobnych działań.

Forma dyskryminacji ze względu na płeć obejmuje każde niepożądane zachowanie o charakterze seksualnym lub związanego z płcią, które ma na celu lub skutkuje naruszeniem godności pracownika, zwłaszcza poprzez tworzenie atmosfery zastraszającej, wrogiej, upokarzającej, poniżającej lub uwłaczającej. Zachowanie to może zawierać zarówno elementy fizyczne, jak i werbalne lub pozawerbalne.

Definicja ta jest tożsama z definicją znajdującą się w Ustawie z dnia 3 grudnia 2010 r. o wdrożeniu niektórych przepisów Unii Europejskiej w zakresie równego traktowania.

Mowa nienawiści
Publiczne wypowiedzi słowne lub pisemne oraz przedstawienia ikoniczne, które w skrajny sposób wyrażają negatywne uczucia i przekonania wobec jednostek lub grup, często zawierają poniżenia, znieważenia, pomówienia, obraźliwe wypowiedzi, oskarżenia i szyderstwa. Te wypowiedzi uważane są za mowę nienawiści i najczęściej dotyczą kwestii takich jak rasizm, nienawiść wobec mniejszości seksualnych czy ksenofobia. Mowa nienawiści jest uważana w orzecznictwie prawnym za granicę wolności słowa, co oznacza, że jest ograniczana, aby chronić godność innych osób oraz ich prawo do swobody myśli, sumienia i wyznania.