W polityce zdrowotnej społeczeństw europejskich szcze- pienia ochronne stanowią najskuteczniejszą formę pro filaktyki chorób zakaźnych. Prawidłowa realizacja im munoprofilaktyki zależy w dużej mierze od edukacji osób podlegających szczepieniu, która powinna być przeprowa- dzana przez pracowników medycznych różnych specjalno- ści, w tym także pielęgniarek wykonujących szczepienia. Niezwykle ważna jest również edukacja personelu medycz- nego oraz dostarczenie medykom niezbędnych narzędzi tak, by mogli oni z kolei skutecznie edukować pacjentów.
Celem tych działań jest przede wszystkim przekonanie pacjentów do przystąpienia do programu szczepień prze- ciw COVID-19 w oparciu o rzetelną i wiarygodną informację.. Podstawowym założeniem edukacji powinno być realizowanie jej jako procesu dzia- łania zorganizowanego, którego wynikiem jest uzyskanie kompetencji edukowanego do podejmowania skutecznych decyzji w zakresie realizacji szczepień.
Założeniami tego programu są:

1. Edukacja personelu medycznego w zakresie szczepień (np. procedury szczepień, instrukcje o możliwych powikła- niach).
2. Edukacyjna działalność personelu medycznego ma decy- dujący wpływ na zmianę postaw pacjentów oraz przełamywanie barier związanych z brakiem akceptacji szczepień.
3. Skuteczne realizowanie edukacji przez personel medycz- ny wymaga stałego doskonalenia zawodowego i rozwoju osobowego (szkolenia, webinaria, handouty, dedykowana platforma dla medyków, aplikacje mobilne).
4. Interdyscyplinarny charakter edukacji może stanowić po- żądany kierunek w rozwoju programu szczepień.
5. Realizując program edukacyjny, można używać szeregu narzędzi i materiałów. Komunikaty dla pacjentów powinny podkreślać, że szczepienia ochronne wiążą się z wieloma ko- rzyściami jednostkowymi i społecznymi. Przede wszystkim zapobiegają zachorowaniu na COVID-19 oraz często śmier- telnym powikłaniom. Wpływają na wytworzenie odporno- ści populacyjnej i generują oszczędności z tytułu świadczeń socjalno-zdrowotnych oraz dla systemu opieki zdrowotnej, poprzez redukcję liczby wizyt lekarskich i zmniejszenie na- kładów poniesionych na hospitalizację. Tym samym pod- noszą jakość życia rodzinnego i społecznego, zapobiegając wykluczeniu z powodu choroby oraz jej następstw.
6. Komunikaty i materiały dla lekarzy i pielęgniarek mogłyby zawierać wiadomości dla personelu medycznego na temat szczepionek przeciw COVID-19, oparte na aktualnych wynikach badań klinicznych oraz raportach. Ponadto, przydatne byłyby materiały edukacyjne dla personelu placówek, jak postępować z pacjentami odnoszącymi się negatywnie do szczepień oraz informacje dla pacjentów, np. filmy o szcze- pionkach, a także przewodnik po szczepieniach przeciw COVID-19 (w wersji elektronicznej i drukowanej), zawiera- jący opis poszczególnych szczepionek oraz odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania przez pacjentów na temat szczepień.
7. Wykorzystanie nowych technologii w ramach programu edukacyjnego może objąć social media (dedykowany profil na Facebook, Twitter, Instagram, YouTube, TikTok), chat- boty dla personelu medycznego oraz pacjentów, a także stworzenie aplikacji dla pacjentów informujących ich o naj- nowszych doniesieniach na temat szczepień, która również będzie spełniała funkcje motywacyjne, np. pokazywała wskaźnik zaszczepialności na obszarze przebywania użyt- kownika (podobna aplikacja: ProteGO safe).
8. Wydaje się, że model promocji szczepień przeciw COVID-19 powinien się opierać na skutecznych i długofalowych działaniach prowadzonych przez instytucje rządowe przy wsparciu organizacji pozarządowych i towarzystw naukowych.

https://naukaprzeciwpandemii.pl/app/uploads/2021/02/nauka-przeciw-pandemii_biala-ksiega_2021_02_05.pdf